De laatste dagen van Pompeï

Ton de Leeuw in Hilversum

Ton de Leeuw (1926-1996) studeerde compositie bij Olivier Messiaen in Parijs en ontwikkelde vervolgens een geheel eigen stijl, waar hij veel succes mee oogstte.

Zijn vakmanschap en veelzijdigheid komt hem -als late twintiger- goed van pas in Hilversum, waar hij muziekregisseur, arrangeur en componist van hoorspelmuziek zeer succesvol is. Wie de muziek bij dit hoorspel beluistert waant zich in een Romeinse spektakelfilm.

Reconstructie

Het vierdelige hoorspel met z’n tientallen acteurs, liet zich in een kort tijdsbestek niet reconstrueren. Daarvoor zou meer research nodig zijn om de muziek en de tekst op elkaar te kunnen leggen. De ‘filmische’ muziek geeft een goede indruk van de sfeer en roept beelden op van heroïsche fanfares in volle arena’s , maar laat ook diepe emoties horen en de paniek rond de aardbeving.

Het verhaal

Het script van het hoorspel De laatste dagen van Pompeï is van Louis Povel, die zich baseert op het boek E. Bulwer Lytton.

In 1955 bezoekt een echtpaar Pompeï, de Romeinse stad die na de uitbarsting van de Vesuvius in 79 n.Chr. ten onder ging en onder een lag as en puin verdween, tot archeologisch opgravingen de cultuurschatten weer zichtbaar maakten. Als toeristen lopen ze er rond op eigen houtje. Met de film Quo Vadis in gedachten stellen zij zich voor hoe het leven er voor de vulkaanuitbarsting eruit zag.

Dan vervolgt het hoorspel met scènes uit die periode. We horen de heersers praten over de liefde, over hun vrouwen en slavinnen en uiteindelijk over wat zich afspeelde rond de aardbeving. Waar Nydia, de blinde slavin haar meesters Ione en Glaucus in het donker de weg wijst naar de haven. Maar waar is Nydia gebleven?

Beluister de bijbehorende podcast #3 uit de serie Hilversumse Muziekschatten