Edo de Waart dirigeert Mahler 5

Vijfde symfonie van Mahler
‘Elk deel heeft zijn vrienden en zijn vijanden’, schreef Mahler over zijn Vijfde symfonie. Hij vond het geweldig dat dit werk zulke uitersten aan emoties opriep. Na drie deels vocale symfonieën is de Vijfde een puur instrumentale. Maar daarom niet minder intens: soms jubelend, soms somber, altijd vurig. ‘Het werk is het totaal gaan representeren van al het leed dat het leven mij bracht.’ Met zijn Vijfde symfonie sloeg Gustav Mahler in 1902 een nieuwe weg in. Hij wilde loskomen van het gezongen woord en de liedmelodieën die zijn vier voorgaande symfonieën kenmerkten. Wonderlijk genoeg is deze Vijfde populair geworden door de liedmelodie in het vierde deel, Mahlers woordloze liefdesverklaring aan zijn toekomstige vrouw Alma. Dit Adagietto is beroemd geworden als liefdesthema in Visconti's film Dood in Venetië.

Peter Schat
Peter Ana Schat is in de jaren 1950 en '60 een kind van zijn tijd. Muzikaal doet hij mee met avant-gardistische ontwikkelingen. In de jaren zestig sluit hij zich aan bij het verzet van jonge musici in Het Concertgebouw tegen het conservatisme in het Nederlandse muziekleven. De componist voelt zich beperkt door de seriële technieken van zijn leermeesters en ontwerpt zijn eigen harmonische systeem: de Toonklok. Een structuur waarin melodie en harmonie weer zijn teruggekeerd. Hij schrijft vanuit een gevoel en echtheid en krijgt de kriebels van een woord als 'kunstbeleid'. Visionair als hij is schrijft hij in 1987 al: "Kunstbeleid, het woord alleen al. Met de klank van namaak, hulpstuk, prothese. Kunstbeleid als kunstgebit: om cultuur mee te happen en te snappen. Sabbelen op oude koek." (NRC Handelsblad). Peter Schat schrijft composities van uiteenlopende genres, van opera tot pianoconcert en al wat zich daartussen bevindt. Niet zelden schrijft hij in opdracht van een orkest, ensemble of festival.