Rameaus laatste en beste opera: Les Boréades
- Concerten
- Rameaus laatste en beste opera: Les Boréades
Met een uitvoering van Les Boréades van Jean-Philippe Rameau toont György Vashegyi wederom zijn liefde voor de Franse barokopera. Met deze titel continueert de ZaterdagMatinee de herontdekking en uitvoering van belangrijk Frans barokrepertoire. De bijzondere zangerscast wordt aangevoerd door stersopraan Sabine Devieilhe.
Speellijst is niet beschikbaar.
zaterdag 30 september 2023
OmroepNTR
ComponistenJean-Philippe Rameau
UitvoerendenSabine Devieilhe (Alphise - sopraan), Reinoud van Mechelen (Abaris - tenor), Benedikt Kristjánsson (Calisis - tenor), Philippe Estèphe (Borilée - bariton), Thomas Dolié (Borée - bariton), Tassis Christoyannis (Adamas+Apollon - bariton), Gwendoline Blondeel (Sémire+Une nymphe+L'Amour+Polymnie - sopraan), György Vashegyi (Dirigent)
EnsemblesOrfeo Orchestra; Purcell Choir
TijdperkenHoog barok
LocatieConcertgebouw, Amsterdam
Purcell Choir
Orfeo Orchestra
György Vashegyi, dirigent
Alphise: Sabine Devieilhe, sopraan
Abaris: Reinoud Van Mechelen, tenor
Calisis: Benedikt Kristjánsson, tenor
Borilée: Philippe Estèphe, bariton
Borée: Thomas Dolié, bariton
Adamas / Apollon: Tassis Christoyannis, bariton
Sémire / Une Nymphe / L’Amour / Polymnie: Gwendoline Blondeel, sopraan
Rameau - Les Boréades
Sabine Devieilhe in Rameaus meesterwerk
Om onduidelijke redenen werd Rameaus zwanenzang Les Boréades uit 1763 niet uitgevoerd in zijn tijd. Volgens één theorie zouden de vrijheidszin en vrijmetselaarssympathieën van de componist en zijn vermoedelijke librettist De Cahusac te groot zijn geweest. Pas in 1982 vond de eerste volledige enscenering van dit meesterwerk plaats. Met deze titel continueert de ZaterdagMatinee de herontdekking en uitvoering van belangrijk Frans barokrepertoire. De bijzondere zangerscast wordt aangevoerd door stersopraan Sabine Devieilhe.
De mooiste melodieën uit de achttiende eeuw
In Les Boréades lukt het Rameau – meer dan in zijn eerdere tragédies-lyriques en opéra-ballets – orkestrale muziek, dans en zang in één natuurlijke dramaturgische vorm samen te smeden. Wervelende zestiendenloopjes kenschetsen de stormscènes, terwijl kleurrijke klarinetten en fagotten de vele dansen verrijken. Rijpe virtuositeit combineert Rameau soms met gewaagd ongepolijste dansmuziek vol aanstekelijke syncopen. En als hekkensluiter: aan het begin van de vierde akte schrijft de componist met zijn elegische 'Entrée van Polyhymnia', de muze van de dans en gewijde gezangen, een van de mooiste melodieën uit de barokmuziek.
