Francis Poulenc

Francis Poulenc was een bijzondere componist: niet alleen liet hij zich nauwelijks beïnvloeden door zijn tijdgenoten, maar hij was ook nog eens nagenoeg autodidact. Op 5-jarige leeftijd kreeg hij pianolessen van zijn moeder. Tien jaar later vervolgde hij die bij de bekende Ricardo Viñes. Met zijn hulp, en de waardevolle adviezen van de Franse componist en muziekpedagoog Charles Koechlin, kreeg Poulenc toegang tot de Parijse artiestenwereld.

Groupe des Six

Tot zijn eigen verbazing werd Poulenc opgenomen in de Groupe des Six, een groep beroemde en bevriende maar zeer verschillende Franse componisten. Ze stimuleerden elkaars werk en hielpen elkaar met de verspreiding van hun muziek. De groep zette zich af tegen zowel de grootse romantiek van Richard Wagner als de muziek van Claude Debussy. De andere leden van de groep waren Louis Durey, Georges Auric, Arthur Honegger, Germaine Tailleferre en Darius Milhaud.

Aanvankelijk ging Poulenc onbekommerd zijn eigen weg. In zijn werken klinken bijvoorbeeld altijd meerdere stijlen tegelijkertijd. Vanwege zijn losse houding, namen zijn tijdgenoten hem lang niet altijd serieus. Zijn muziek zou oppervlakkig zijn en weinig diepgang te bieden hebben. De nonchalante eenvoud en ongedwongenheid raakt in zijn rijpere composities op de achtergrond, maar nooit ontbreekt de humor in zijn werk.

Uiteenlopende genres

Poulenc componeerde werken in uiteenlopende muzikale genres. Hij schreef drie opera's, Dialogues de Carmélites, Les mamelles de Tirésias en La voix humaine. Die laatste is een monoloog van 40 minuten voor sopraan en orkest, gebaseerd op het gelijknamige theaterstuk van Jean Cocteau waarin een vrouw telefoneert met haar geliefde die inmiddels een ander heeft.

Naast de opera's schreef Poulenc een aantal andere werken voor grote bezetting zoals het Concert champêtre voor klavecimbel en orkest, het Concert voor twee piano's en werken voor koor en orkest, zoals een Stabat mater en Gloria.

Kamermuziek van Poulenc

Ondanks deze werken voor grote bezettingen, zijn Poulencs meest wezenlijke bijdragen te vinden in de kleinschaligere genres. Hij componeerde ruim twintig kamermuziekwerken, zoals zijn Sonate voor viool en piano, de Sonate voor cello en piano en de Sonate voor klarinet en piano. Daarnaast schreef hij diverse liedcycli waarbij hij vaak samenwerkte met dichters uit zijn tijd, zoals Guillaume Apollinaire, Paul Eluard en Federico García Lorca.

Poulenc woonde het grootste gedeelte van zijn leven in Parijs en overleed daar op 30 januari 1963. Hij ligt begraven op het beroemde kerkhof Père-Lachaise.