Janine Jansen behoeft geen introductie meer en daarbij blijft ze heerlijk eigenzinnig. Vanavond speelt ze bijvoorbeeld de vroege pianotrio’s van Sjostakovitsj en Rachmaninov; ze waren respectievelijk 17 en 19 jaar toen ze deze meeslepende muziek schreven. Jansens muzikale partners mogen er ook zijn: in Eindhoven schitterden ze tijdens diverse Storioni Festivals. Een prachtige avond, veel Russische sfeer.

Uitvaartmissen? Ze kwamen organist (van de Madeleine in Parijs) Gabriel Faure de keel uit. Al dat pompeuze gedoe met hel en verdoemenis en dogmatische regels, afgewisseld met suikerzoete cantilenes, hij was er helemaal klaar mee. En dus schreef hij een totaal ander requiem dan de Parijzenaars gewend waren: ingetogen, troostrijk, opgebouwd rond kalme en serene melodieen. Mijn Requiem drukt niet zozeer de angst voor de dood uit, als wel de vreedzaamheid van de eeuwige rust. Want zo zie ik de dood: als een gelukkige overgave, als een streven naar iets beters en niet als een vreugdeloze overgang naar het onheilspellend onbekende. Het vormt een fraai tweeluik met Sjostakovitsj Kammersinfonie, een bewerking van zijn aangrijpende Achtste Strijkkwintet. Sjostakovitsj droeg het op aan alle slachtoffers van oorlog en fascisme, maar het geldt ook als een persoonlijk, muzikaal testament van de componist.